ในหนังเรื่องนี้  ความคับแค้นใจที่เราชาวไทยรู้สึกต่อวัวศักดิ์สิทธิ์แห่งตำราประวัติศาสตร์ของทางการ  ปรากฏให้เห็นอย่างเต็มหูเต็มตา  ในฉากวิเศษฉากแล้วฉากเล่า  แม้บางคนอาจจะบอกว่าไม่อยากดูเพราะกลัวช็อตกว้างเทคยาวแบบอภิชาตพงศ์  ซึ่งหนังอยากอาร์ทดูเหมือนต้องมี  ช็อตเหล่านี้พาเราเดินหน้าไปเรื่อยๆ – ไปสู่ข้างในตัวเราเอง  คือ ปมขมขื่นกลางใจเรา  อันเกิดจากความไม่พอใจที่ประวัติศาสตร์ไทยหลายบทเป็นสิ่งต้องห้าม  โดยเฉพาะสำหรับนักทำหนังไทย  การเปลี่ยนต่อเนื่องจากฉากสู่ฉาก (Transition) ใช้ภาพที่ตรงไปตรงมา  แต่ล้วนวางแผนขบคิดมาแล้วอย่างดียิ่ง  ซึ่งเป็นความสำเร็จที่น่าทึ่งมากสำหรับหนังไทยเชือกกล้วย  ว่าไปแล้ว  ความซื่อของอุปไมยกลับเพิ่มมนต์เสน่ห์แห่งเทพนิยายให้กับหนัง  แม้นว่ามี 2-3 ฉากที่ค่อนข้างอ่อนแอแต่ให้อภัยได้  นี่เป็นหนังที่ดีที่สุดและไทยแท้ที่สุดเรื่องหนึ่งในประวัติศาสตร์หนังไทย  ช่างเหมาะสมที่มันมาจากหัวใจของแผ่นดินนี้ – พิมาย – เมืองเล็กๆ น่ารักรอบวิหารพระศิวะที่ทำจากหินมหึมา  ราวกับว่าสร้างขึ้นโดยเผ่าพันธุ์ยักษ์

Trailer l ตัวอย่างหนัง :

https://youtu.be/jcj2OwR9lF8?si=Ptp1LPFmbX8LPb9x